mırıq

sif.

1. Qabaq dişləri çürümüş kötük halında olan, yaxud düşmüş. Tapdığın bütün dişləri gəmirik və mırıqdı. Ə. Vəl.. Qarakişi . . qapı-pəncərəyə baxıb mırıq dişləri arasından pıçıldadı. B. Bayramov. // İs. mənasında. Çürük diş. . . Bədirli yenə yaltaq bir təbəssümlə irişdi və onun alt çənəsindəki mırığı göründü. M. Hüs..

2. Dovşandodaq.